Mijn tuin is in de war. Of in ieder geval een aantal planten. De blaadjes worden bruin en vallen op de grond. Er zijn veel kale takken. Maar aan dezelfde plant zitten ook verse nieuwe blaadjes en nieuwe bloemetjes die alleen maar in de lente bloeien.
De plant is bezig met loslaten en gaat direct ( of eigenlijk tegelijkertijd ) door met nieuw leven. Maar de plant kan het niet allemaal tegelijk. Dus de ene helft is kaal en de andere kant staat in bloei.
Soms zit je in een lastige situatie. Je wilt eruit komen, maar weet niet hoe. Denk bijvoorbeeld aan een baan waar je je niet goed in voelt. Tegelijkertijd ben je bezig met het zoeken van een nieuwe baan waar je volledig tot bloei kunt komen, want dat is uitweg. Het lastige daarbij is dat je in een soort spagaat zit. Terwijl je met lood in je schoenen naar je werk gaat en het negatieve overheerst, ben je elke keer al je positieve energie bij elkaar aan het rapen om vol goede moed te zoeken naar een nieuwe uitdaging. En als je de juiste vacature niet kunt vinden, of wel hebt gevonden, maar het niet bent geworden, komt het negatieve gevoel volledig en soms heftiger terug.
Ik zelf heb ook in zo’n situatie gezeten. Ik zat niet meer op mijn plek bij mijn vorige baan. Ik zat in een negatieve spiraal. Elk vrij moment focuste ik me op een uitweg. Zocht me suf naar vacatures, maar ik wist eigenlijk niet wat ik wilde. Geen een vacature sprak mij aan. En als er een leuke vacature tussenstond, bedacht ik: Dat kan ik toch niet, ik ben daar niet goed genoeg voor of wie wil mij nu hebben. Dat zorgde er voor dat ik niet eens ging solliciteren. De lege takken hadden zo’n groot effect op het moeizaam tot bloei komende bloemetje, dat het uitstierf.
Ik werd er onzeker door de baan waar ik toen in zat. En die onzekerheid bleef niet beperkt tot mijn baan. Het ging als een olievlek door mijn hele leven heen. Ik werd onzeker als persoon. Dit is geen goede basis om op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. Er was ook geen plek in mijn hoofd voor de toekomst. Ik had het al zwaar genoeg om mijn koppie boven water te houden in het heden.
Voor mij was het goed dat ik uiteindelijk uit mijn vorige baan ben gestapt, zonder dat ik iets nieuws had. Hierdoor ontstond er de ruimte om al mijn oude bladeren af te gooien.Mijn zelfvertrouwen groeide langzaam en er ontstond ruimte in mijn hoofd om te kijken naar de toekomst. Wat wil ik dan? Deze ruimte had ik op dat moment echt nodig. Vanaf dat punt kon ik weer gaan groeien. Het werd ‘vanzelf’ duidelijk wat ik wel wilde. En daar ben ik stappen op gaan ondernemen. En nu heb ik mijn eigen coachpraktijk. Dat had ik een paar jaar geleden, toen ik in die rotsituatie zat, echt niet voor mogelijk gehouden. Dat kon ik toch niet! Daar was ik toch niet sterk genoeg voor? Dat was toch veel te hoog gegrepen. En het tegendeel blijkt waar te zijn.
Soms is het nodig om eerst de oude bladeren af te gooien, even een moment tot rust te komen, voordat je weer tot bloei kunt komen.
Ik hoor graag van je of je iets hebt gehad aan dit artikel.
Hartelijke groet,
Denise
PS Wil je reageren? Stuur dan je reactie naar info@roskencoaching.nl.
