Ene dochter ziek, om de drie kwartier wakker, spugen, bed verschonen, nachtelijke badderpraktijken. Mama, ik voel me niet zo lekker. Dat had mama al door. Zo zielig. Bij de andere dochter komen de kiezen door, of is het toch een sprongetje? Regelmatig wordt ze huilend wakker en is dan even ontroostbaar. Zo zielig voor die meiden!!! Maar ook zielig voor mama… Oooo, wat zeg ik nu?
Het is toch zielig voor de meiden. Punt. Je hoort op zo’n moment toch helemaal niet aan jezelf te denken? Je moet jezelf toch wegcijferen? Wat het voor jou betekent en wat het met jou doet, daar gaat het toch niet om? Zij hebben de pijn, zij hebben het moeilijk, niet jij. Het gaat om de degene die jou op dat moment nodig heeft. Zo werkt het in onze maatschappij.
Ja en nee. Ik ben er helemaal op het moment dat mijn dochters mij nodig hebben en zal, zonder morren, de spuugvlekken uit het tapijt schrobben en een huilend meisje troosten. Maar er is een verschil tussen er zijn voor de ander en jezelf vergeten. Met mij doet het namelijk ook iets. Als ik twee seconde op bed lig, me net onder mijn dekbedje heb genesteld en hoor: Mama… Dan is mijn eerste gedachte niet: ‘aaaah, schatje toch, wat zielig’. Maar toch echt: ‘IK WIL SLAPEN!’
En dat is ok. Dat mag. Want ook ik ben mens met eigen behoeften. Het is niet mijn favoriete nachtbesteding om voor twee huilende meisjes te zorgen. Die van jou wel? Ik lig veel liever in bed te slapen. En, handig weetje, ik heb mijn slaap hard nodig en ben niet op z’n vrolijkst als ik maar 3 uur slaap op een nacht.
Dus wat doe ik: Ik herken en erken de gedachte. ‘Ja, ik wil inderdaad slapen en ik vind het nu even niet leuk.’ Ik stop de gedachtes niet weg. Want dan negeer ik mijn eigen gevoel en de signalen van mijn lichaam. Maar ik maak op dat moment een bewuste keuze om er voor mijn dochters te zijn en zet mijn eigen behoeften even op een zijspoor. Ik negeer mijn behoeftes niet! Op een ander moment kom ik eraan tegemoet, als het kan.
Het bovenstaande voorbeeld met mijn dochters is een situatie die ik op een grappige manier beschrijf. Het is een niet al te heftig voorbeeld, waar je je gemakkelijker in herkent. Maar het is ook van toepassing op andere situaties. Zorg jij bijvoorbeeld voor een ziek familielid? Of sta jij altijd klaar voor die vriendin die op dit moment door een moeilijke scheiding gaat? Misschien komt er zelf wel een situatie bij je boven. Het is heel rot voor die persoon en ze kunnen op je bouwen. Maar vergeet jezelf niet.
Zorg dat jij zelf ook je gevoel over de situatie in beeld hebt. Ook dat gevoel mag er zijn. Het doet iets met je. En zorg dat je dat gevoel kwijt kan bij iemand. Een goede vriend, een familielid, een facebookgroep. Zorg dat je er niet mee blijft zitten. Stop het niet weg. Want…
Ook jouw gevoel mag er zijn.
Warme groet
Denise
Heb je iets gehad aan dit artikel of wil je reageren?
Stuur dan je reactie naar info@roskencoaching.nl. Dan plaats ik hem voor jou op deze website.
Meer informatie over individuele coachtrajecten, klik hier.
