Ik moest altijd heel veel van mezelf. Het leek net alsof ik in een sneltrein zat en ik had nooit rust. De lijst met 'moetjes' bleef maar groeien.
Totdat ik in een training NLP ( Neuro Linguistisch programmeren) meer leerde over de invloed van taal. De manier waarop je iets zegt heeft grote invloed op je manier van denken en handelen.
Doordat ik zei dat ik iets moest doen, legde ik een enorme druk op mijn schouders. Doordat ik ‘moest’, was er geen andere mogelijkheid meer. Er is geen keuze. De stress nam toe. Want ik MOET het doen!
Maar van wie moest het nu eigenlijk? Er stond niemand met een geweer op mijn hoofd: ‘Je MOET dit doen!’ Ik moest het van mezelf. Ik legde het mezelf op. Ik was zelf de veroorzaker van mijn stress.
Nu lijkt het net alsof het allemaal verleden tijd is. Maar nu ik dit opschrijf schiet me stiekem een moment te binnen waarbij ik nog steeds het woordje ‘moeten’ gebruik. Ik word me ook bewust van het effect wat het op mij heeft.
Ik hoor mezelf ’ s morgens wel eens zeggen: Kom op…opschieten, we MOETEN op tijd op school zijn!
En wat gebeurt er dan met mij? Mijn reactie is dan gehaast, ongeduldig, kortaf en geïrriteerd. Vooral als er iets gebeurd wat het doel wat ik mezelf heb opgelegd in de weg staat. Bijvoorbeeld het tergend langzaam aantrekken van schoenen. Of ineens op zoek gaan naar dat ene speeltje, omdat het zo mooi bij het thema past wat op school wordt besproken.
Moeten zorgt er voor dat ik direct in een stress-stand schiet. Mijn lontje word korter en de sfeer word er niet beter op. En heel raar… mijn kinderen gaan er niet harder door lopen. Zij reageren op de spanning met spanning of tegenwerking. Het resultaat? Het duurt nog langer dan normaal. En dan kom ik gestrest, met twee gestreste kinderen op school binnen gevolgen. Geen lekkere start van de dag.
‘Moeten’ vervangen door ‘willen’ of ‘ik kies ervoor’. Deze kleine verandering in woordkeuze heeft invloed op hoe jij je voelt, hoe je iets ervaart en hoe je gaat handelen. Er komt een hele andere lading op hetgeen je gaat doen.
Bij het woord ‘willen’ geef je al aan dat het belangrijk voor je is. Dat je het fijn zou vinden als het gebeurt. De basis is een verlangen of een wens. Door de ‘moet’ te vervangen door een ‘wil’ kun je meer lucht ervaren. Bij sommige ‘moetjes’ is het zelfs zo dat als je het vervangt door ‘willen’ er duidelijk naar boven komt :’ Ja, maar ik WIL dit helemaal niet!’
En dan krijg je ook automatisch de volgende. Vervang de rigide ‘moet:-er-is-maar-1-mogelijkheid’ door ‘Ik KIES ervoor’. Je hebt namelijk altijd een keuze.
Ik hoor je denken. Ja, maar ik moet toch werken, want anders kan ik toch mijn hypotheek/huur niet betalen! Ook al voelt dit voorbeeld niet als een keuze, je hebt altijd een keuze. Je kunt er namelijk ook voor kiezen om je huur niet te betalen of om kleiner te gaan wonen. Je hebt altijd een keuze. Je kunt altijd beslissen over een uitkomst die voor jou het beste is.
En als je de ‘moet’ vervangt door: ik kies ervoor. Klopt het dan nog? Kies je er daadwerkelijk voor? Of blijkt dat je er helemaal niet voor kiest. Waarom doe je het dan? Wat gebeurt er als je het niet doet? Stort de wereld dan in?
Ik ga er weer even extra op letten. Want hoe goed ik er ook op let, de ‘moetjes’ gebruik ik nog onbewust. Ik vervang morgenochtend de ‘We MOETEN op tijd op school zijn’ door: ‘Ik WIL graag op tijd op school zijn.’ He… ik merk nu al het verschil.
Kies voor meer rust en ‘ont’moet.
Hartelijke groet,
Denise
PS Je kunt altijd een afspraak maken voor een gratis kennismakingsgesprek voor lifecoaching.
PPS Heb je iets gehad aan dit artikel of wil je reageren?
Stuur dan je reactie naar info@roskencoaching.nl. Dan plaats ik hem voor jou op deze website.
Meer informatie over individuele coachtrajecten, klik hier.
